Mama często mi powtarza, że
sprawiedliwość nie istnieje. Myślę, że każdy z nas zdaje sobie z tego sprawę, a
jeśli nie, to bardzo zazdroszczę optymizmu. Wraz z wieloma wydarzeniami z
minionego roku, uświadomiłam sobie jak wielki jest ten problem.
Na pewno każdy z nas zna to uczucie,
gdy zaczynacie wierzyć i ufać, dochodzicie do wniosku, że świat wcale nie jest
taki zły, bo czasem zdarzy się coś naprawdę w porządku. Gdzie się nie odwrócimy
zalewają nas informacje z całego świata, ale niestety przeważają te złe, które
sprowadzają ludzi na ziemie. Mnie się to przytrafiło na przykład w czerwcu 2016
roku. Mówię o zabójstwie Christiny Grimmie, utalentowanej, 22-letniej
dziewczyny, którą kochała masa ludzi. Od lat była znana na YouTube, jej kanał
subskrybuje prawie 4 miliony ludzi. Pokaźna liczba, nie? Bliska mi osoba bardzo
przeżyła jej śmierć, właśnie od niej się o wszystkim dowiedziałam, bo przyznam
– nie znałam Christiny wcześniej i nie wiem jakim cudem nigdy na nią nie
trafiłam, bo uwielbiam oglądać utalentowanych ludzi, który dzielą się swoją pasją ze
światem. Usłyszałam, że Christina, była bardzo skromną, kochaną dziewczyną, od
początku do końca nagrywała w tym samym pokoju, a przecież zrobiła się sławna,
wystąpiła w The Voice, gdzie zajęła trzecie miejsce. Usłyszałam, że kochała
fanów, była otwarta, pozytywna i naprawdę dobra, nikomu nic nie zrobiła.
Oglądając jej filmy na YouTube nie umiałam się pozbyć wrażenia, że ją znam. To
jak oddawała emocje śpiewając - gdy tego słuchałam czułam, że jestem blisko
niej, była znakomita. I już jej nie ma. Była szczęśliwą, spełniającą swe
marzenie młodą dziewczyną i została zabita. W momencie w którym dzieliła się z
ludźmi swoim uśmiechem, miłością, gdy rozdawała autografy, ktoś do niej
strzelił, po czym popełnił samobójstwo. Ciężko mi się to pisze, bo nie
rozumiem, jak można zrobić coś takiego osobie, która była niewinna, dobra.
Nienawidzę poczucia niewiedzy, nienawidzę nie rozumieć, a niestety, zdarza mi
się to notorycznie. Ta śmierć boli mnie bardzo, właśnie przez to, że jej nie
pojmuję, bo jak można po prostu do kogoś podejść i do niego strzelić? Podobno
zabił ją jej psychofan, a już zdążyliśmy się przekonać wielokrotnie o tym, że
to okropne wcielenie zła. 8 grudnia 1980. John Lennon tego dnia został
zastrzelony przez swojego „fana”, który aktualnie odsiaduje wyrok dożywocia.
Lennon w swoim ostatnim wywiadzie, udzielonym właśnie tego feralnego dnia,
powiedział :
„(…) Wciąż wierzę w miłość, w pokój,
w pozytywne myślenie”
Nie myślał wtedy o tym, że za kilka godzin przestanie oddychać.
Kolejny dzień i znów to samo, znów
złe informacje i – o ironio – ponownie w Orlando! Pewnie większość z was już
wie o czym chce napisać. Tak, o masakrze w klubie gejowskim. 50 osób zabitych,
53 ranne, oczywiście tak samo jak w przypadku Christiny zabójca posłużył się
bronią palną. Nie wiem co mam napisać na ten temat, bo mamy tu powtórkę z
rozrywki. Kolokwialnie mówiąc, idiota wbił do klubu i wystrzelał ludzi, bo tak.
Bo miał taką ochotę, bo mu się podobało, bo był homofobem, a przy okazji
najprawdopodobniej homoseksualistą (taki zabawny paradoks). To kolejna akcja,
która dolewa oliwy do ognia, co do wiary muzułmańskiej, bo jak wiemy, morderca
był „islamistą”. Kolejny powód by nienawidzić wyznawców tej wiary. Kolejny
przykład niesprawiedliwości. Jeden człowiek zawinił, jeden jest zły – pociągnął
za sobą miliony.
Doprowadza mnie do szału to, że
ludzie, którzy są niewinni, dobrzy i starają się coś robić, bardzo często źle
na tym wychodzą. Natomiast w drugą stronę już to tak nie wygląda. Ile jest
złych, zapatrzonych w siebie ludzi, którzy nie znają takich słów jak moralność,
empatia, dobroć, miłość czy uczciwość? Ilu jest zdrajców, złodziei, morderców,
gwałcicieli, którzy nie ponoszą winy za nic i żyją w spokoju? Cała masa. I z
nimi nikt nic nie robi. Myślę, że każdy z nas zna kilka osób, które o wiele
bardziej zasłużyły na kulkę niż Christina. I broń Boże nie jest to mowa
nienawiści i namawianie do złego – jest to tylko zwrócenie uwagi na to, że źli
mają lepiej. Oczywiście nie zawsze, wiadomka. Jednak zawsze gdy myślę o tym,
przypomina mi się pogrzeb przyjaciela rodziców. Zmarł w wieku czterdziestu
kilku lat, zachorował na raka trzustki, jak wszyscy wiemy, choroba bardzo nie
fair. Przyszły tłumy ludzi, był bardzo lubiany, był naprawdę dobrym
człowiekiem, a przyszło mu odejść tak szybko. Wyszłam z cmentarza trochę
szybciej, razem z moim bratem. Wywiązała się między nami rozmowa na ten temat i
pytałam się go, dlaczego taki fajny facet odszedł tak szybko, a kobieta, która
jest wredną, starą lampucerą (podałam wtedy konkretny przykład, ale to nie jest
istotne) ma 90 lat i dalej śmiga. Powiedział mi wtedy coś co bardzo wbiło mi
się w pamięć. „Tacy zawsze szybko umierają. Tylko kurwy żyją do końca.”
Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że jest to wyolbrzymienie, jest masa
dobrych ludzi, którzy żyją długo, ale jest coś takiego, na pewno rozumiecie o
co mi chodzi.
Dlaczego John Lennon, genialny muzyk,
został zamordowany, a Anders Behring Breivik, który dokonał dwóch zamachów,
zabił przy tym 77 osób, aktualnie odsiaduje wyrok w wiezieniu, w którym ma
zapewnione wszystkie wygody? Odbył strajk, bo źle go tam traktują. Głodował bo
chciał Playstation 4. Ma zbilansowaną dietę, komputer, spokój, ciepło. Każdy z
nas wie, że życie w zakładzie karym wygląda lepiej niż w domu
starców(oczywiście nie wszędzie, są wyjątki w których życie to istne piekło).
Oni nie mają takiej opieki jak więźniowie, im jest zimno, nie mają dobrego jedzenia.
Mój nauczyciel ze szkoły, często nam opowiadał o przypadkach, gdy bezdomni
popełniali lekkie przestępstwa, bo chcieli dostać się na zimę do więzienia,
ponieważ tam się najedzą i ogrzeją. I dlaczego obywatele mają utrzymywać ludzi
odbywających wyroki? Jestem przeciwniczką takich więzień, jeśli już przestępcy
mają odbywać jakąś karę, to w ciężkich warunkach. Kamieniołomy, męczące prace
społeczne, praca w lesie. Najlepiej o szklance wody i kromce chleba, ale to na
pewno nie przejdzie. Ludzie chyba zapomnieli o idei wsadzania ludzi za kratki –
mają tam odbyć karę, odpokutować, zrozumieć i się zrehabilitować, a tak nie
jest. Ludzie z więżenia wychodzą jeszcze bardziej zdeprawowani niż gdy tam
przyszli. Taki system nie działa. Powinni odczuwać respekt, nawracać się,
odczuwać skruchę.
Może to drastyczne, ale jestem
zwolenniczką kary śmierci. Tylko dla takich potworów jak Breivik. Powinni
dostać to, na co zasługują. Rozmawiając z mamą usłyszałam, że to nie jest
sprawiedliwość, tylko zemsta – nie zgadzam się z tym. Jeśli ktoś jest złym
człowiekiem i popełnia takie zbrodnie, moim zdaniem zasłużył na taką karę. Może
to zbyt radykalne, nie mówię, że nie. Oczywiście nie chciałabym, żeby takich
wyroków było dużo, chodzi mi tylko o te najpoważniejsze przypadki. Uważam, że
powinna istnieć możliwość wydania takiego orzeczenia. Kto wie, może
przestępczość by spadła? To nie jest pewne, ale jest takie prawdopodobieństwo.
Nie chciałam rozmawiać o karze
śmierci, absolutnie rozumiem, gdy ktoś jest przeciwko. Sama nie umiałabym
podjąć takiej decyzji, gdybym była sędzią, nie umiałabym wykonać takiego
wyroku, jednak jestem zbyt empatyczna i miękka na takie rzeczy, ale jestem za
tym by była taka opcja w kodeksie karnym. Myślę, że czułabym się trochę
bezpieczniej. Aczkolwiek z ludźmi nigdy nic nie wiadomo, więc może nic by to
nie zmieniło.
Chodzi mi teraz tylko sprawiedliwość.
Nie wiem czy słyszeliście o Brocku Turnerze. 20-letni chłopak, z bogatej
rodziny, student Stanford University.
Świetnie zapowiadający się pływak, reprezentował swoją uczelnie, podobno miał
szanse wystąpić na igrzyskach w Rio. Ogólnie miód, malina i orzeszki, świetny
chłopak, kupa hajsu. Z własnej głupoty wszystko zepsuł i sam jest sobie winien.
W 2015 roku zgwałcił dziewczynę, za śmietnikiem. Gdyby nie dwóch mężczyzn
pewnie nikt by się o tym nie dowiedział, nie złapano by go, ale oni go
przyłapali na gorącym uczynku i zawiadomili policję. Chłopak w sądzie nie
wykazał żadnej skruchy, nie przeprosił, wcale nie żałuje tego co zrobił, a
przede wszystkim nie rozumie. Zniszczył życie młodej dziewczynie, która nawet
nie pamięta tego co się z nią działo, bo była pod wpływem alkoholu. Dopiero w
szpitalu dowiedziała się co ktoś jej zrobił. Turner i jego obrońcy w trakcie
rozpraw naskakiwali na nią i męczyli ją psychicznie – jakby nie była
wystarczająco zniszczona. Zero jakiegokolwiek współczucia i poszanowania dla
tak skrzywdzonej dziewczyny. Całą winę zwalali na nią. On myślał, że się
zgodziła, że chciała, cały czas tak powtarzał. Chociaż powiem wam, ze się nie
dziwie, ze jest tak ograniczony, bo rodziców nie ma lepszych. Jego ojciec
powiedział, że chłopak wycierpiał wystarczająco dużo, jego życie nie będzie
takie jak wcześniej i nie powinno się karać surowo za „20 minut akcji”. Oklaski
dla tego pana za postawę rodzicielską i wychowanie swoich dzieci. Ciekawa
jestem tylko jednego – co gdyby ktoś zrobił to jego córce? Z tego co wiem,
Brock ma siostrę, wtedy pewnie wszystko wyglądało by inaczej. Ojciec wynająłby
najlepszych adwokatów (tak samo jest w tym przypadku, ciekawe ile te szuje
wzięły za zniszczenie tej pokrzywdzonej dziewczyny) i postarał się, żeby
oprawce wykastrowano lub skazano na śmierć. A gdyby się to nie udało, to z jego
pieniędzmi wynająłby płatnego zabójce i tyle byśmy widzieli gwałciciela. Ale
nie, to jest jego syn, on nic nie zrobił, trzeba go chronić, on się tylko
BAWIŁ. A wracając do adwokatów, trzeba być człowiekiem bez serca i
jakichkolwiek uczuć, żeby bronić takiego szczyla jak Turner. Cieszą się tylko
tym, że zarobili na tej sprawie ogromne pieniądze. Ja nie potrafiłabym usiąść
obok tego chłopaka, nie umiałabym spojrzeć na siebie w lustrze, gdybym go
broniła. Na Facebooku powstał nawet fanpage, Brock Turner Family Support, już
jest chyba zablokowana, bo nie potrafię jej otworzyć, ale zdążyłam ją przejrzeć
jak powstała. I nie mogłam uwierzyć w to, co tam widziałam. Pełno postów
mówiących o tym, że to ta dziewczyna jest zła, że on nic nie zrobił, to jej
wina. Porównywanie Brocka do Michaela Phelpsa (jestem ciekawa jak mistrz świata
na to zareagował) i oczywiście trafił się wpis dotyczący tego, że powinniśmy
uczyć swoje córki tego, że w nocy nie wolno wychodzić bo jest niebezpiecznie,
że musi pamiętać o odpowiednim ubiorze. Dlaczego, do cholery, nie uczymy
chłopców tego samego? Im też powinniśmy mówić „Nie gwałć, nie narzucaj się, nie
bądź wulgarny, jeśli dziewczyna odmawia, ty odchodzisz”. Dlaczego to już nie
jest normalne, ale zwalanie wszystkiego na ubiór dziewczyny jest w porządku?
Pełno pytań i brak odpowiedzi.
Przy okazji, polecam przeczytać list
ofiary Brocka, jest bardzo długi, ale warto poświęcić chwilę.
Temat rzeka, bardzo trudny i przygnębiający. W
takich momentach tracę wiarę w ludzi i nie chce wychodzić z domu, ale potem
dzieje się coś dobrego, małe rzeczy, ale cieszą. Przeczytałam, że po ogłoszeniu
wyroku Turnera, który dostał pól roku więzienia, w USA w tydzień 1,3 mln ludzi
podpisało petycję w sprawię sędziego, który wydał taki wyrok – chcą jego
zwolnienia. Nie wiem czy się udało, potem już nie znalazłam nic na ten temat.
Wiem tylko, że Turner wyszedł jednak po trzech miesiącach. I znów nie chce
wychodzić z domu.
Mówię, że jestem zwolenniczką kary
śmierci, ale wiem, że nie zawsze to dobrze działa. Bardzo dobrze pokazał mi to
film „Życie za życie”, który opowiada o profesorze walczącym o zniesienie kary
śmierci i w końcu zostaje na nią skazany za zgwałcenie i zamordowanie swojej
koleżanki. Film zaskakujący, nie spodziewałam się takiego biegu wydarzeń,
naprawdę świetne kino, które każdy powinien zobaczyć. Ciężki i dający do
myślenia, pokazuje właśnie, że kara śmierci nie zawsze jest słuszna, a często
karane są osoby, które są niewinne. Myślę sobie wtedy, że ja bym to zrobiła
dobrze, karany byłby tylko ten, na którego miałabym niezbite dowody, byłabym w
stu procentach pewna, że to na pewno on to zrobił. Nie karałabym śmiercią
ludzi, co do których nie miałabym pewności. Niestety, wszyscy dobrze wiemy, że nic
tak dobrze nie działa.
